Na północny wschód od Rzeszowa, w promieniu 9 km od centrum miasta,
w dwunastohektarowym parku, w wiosce Łąka, jest usytuowany pałac o kilkuwiekowej
i bogatej historii.
Pałac został wybudowany w 1586 roku przez Krzysztofa Kostkę, właściciela dóbr Łańcuckich. Po śmierci jego żony - Anny Pileckiej - dobra łąckie przeszły w ręce książąt Lubomirskich, którzy byli ich właścicielami do roku 1720.
Następnymi dziedzicami, aż do roku 1775, byli książęta Sanguszkowie.
Od księcia Józefa Sanguszki "klucz łącki" wraz z pałacem nabył Aleksander Morski,
z pochodzenia Czech, a posiadłoscią zarządzał jego syn Ignacy. Po śmierci Ignacego Morskiego właścicielką Łąki została Zofia Czosnowska, z którą Ignacy żył w nielegalnym związku.
W roku 1835 "klucz łącki" nabył ordynat na Łańcucie hr. Alfred Potocki - herbu "Pilawa". Hrabia Alfred objąwszy Łąkę w posiadanie zastał pałac i przyległe budynki
w ruinie. Po ich renowacji pałac został przeznaczony na fabrykę sukna, która działała
do roku 1854.
Córka hrabiego Potockiego i księżnej Józefiny Czartoryskiej - Zofia - wyszła za mąż
za Austriaka Dietrichsteina i w wianie ślubnym otrzymała dobra w Łące. Nie mając potomstwa postanowiła założyć w pałacu Zakład dla osieroconych dziewcząt z ordynacji łańcuckiej, by przygotować je do życia, jako przykładne gospodynie domowe.
W początkowym okresie zakład prowadziły osoby świeckie, które nie spełniły oczekiwań fundatorki. Dlatego dowiedziawszy się o powstaniu we Lwowie rodzimego Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej, zajmującego się działalnością opiekuńczą, wychowawczą i resocjalizacyjną, hrabina zwróciła się z prośbą do przełożonej generalnej - Matki Marcjanny Antoniny Mirskiej - o podjęcie pracy w sierocińcu.
Akt fundacyjny został spisany w Łańcucie 1 kwietnia 1860 roku i podpisany przez fundatorkę, jej świadków oraz Matkę Mirską. Akt ten został potwierdzony przez Ordynariat Lwowski 11 kwietnia 1860 roku, a przez Sąd Krajowy 26 czerwca tegoż roku.
M. Antonina Mirska Zofia Dietrichstein z Potockich
Założycielka Zgromadzenia Fundatorka Domu
W styczniu 1954 roku władze państwowe przekształciły sierociniec w Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci Głęboko Upośledzonych.